سطح مدیریت

مدیریت سطح بالا: این بالاترین سطح در سلسله مراتب سازمانی است که شامل هیئت مدیره و مدیران ارشد است. آنها مسئول تعیین اهداف ، تدوین برنامه ها ، استراتژی ها و سیاست ها هستند.

مدیریت سطح متوسط: دومین و مهمترین سطح در نردبان شرکتی است ، زیرا پیوندی را بین مدیریت سطح بالا و سطح پایین ایجاد می کند. این شامل روسای ادارات و بخش ها و مدیرانی است که مسئول اجرای و کنترل برنامه ها و استراتژی هایی هستند که توسط مدیران ارشد تدوین می شوند.

مدیریت سطح پایین: در غیر این صورت مدیریت سطح عملکردی یا عملیاتی نامیده می شود. این شامل مدیران ردیف اول ، سرپرست ، ناظران است. از آنجا که مدیریت سطح پایین مستقیماً با کارگران تعامل دارد ، نقش مهمی در سازمان ایفا می کند زیرا به کاهش اتلاف وقت و بیکاری کارگران ، بهبود کیفیت و کمیت تولید کمک می کند.

سه سطح مدیریتی سلسله مراتب مدیریت را تشکیل می دهند که نشان دهنده موقعیت و رتبه مدیران و مدیران در نمودار است.

توابع مدیریت

برنامه ریزی: این اولین و مهمترین عملکرد مدیریت است ، یعنی تصمیم گیری از قبل درباره کارهایی که در آینده باید انجام شود. این شامل تدوین سیاست ها ، تعیین اهداف ، برنامه ریزی اقدامات و موارد دیگر است.

سازماندهی: پس از تدوین برنامه ها ، مرحله بعدی سازماندهی فعالیت ها و منابع است ، مانند شناسایی وظایف ، طبقه بندی آنها ، تعیین وظایف به زیردستان و تخصیص منابع.

کارکنان: استخدام پرسنل برای انجام فعالیتهای مختلف سازمان است. اطمینان از انتصاب فرد مناسب در شغل مناسب است.

هدایت: این وظیفه مدیر است که راهنمایی ، نظارت ، هدایت و ایجاد انگیزه برای زیردستان را انجام دهد تا اطمینان حاصل کند که آنها در جهت درست کار می کنند ، تا آنجا که به اهداف سازمان مربوط می شود.

کنترل: عملکرد کنترل مدیریت شامل مراحل مختلفی است که باید برای اطمینان از عملکرد کارکنان مطابق برنامه انجام شود. این شامل ایجاد استانداردهای عملکرد و مقایسه آنها با عملکرد واقعی است. در صورت تغییر ، اقدامات لازم برای اصلاح آن انجام می شود.

سطح مدیریت

مدیریت سطح بالا: این بالاترین سطح در سلسله مراتب سازمانی است که شامل هیئت مدیره و مدیران ارشد است. آنها مسئول تعیین اهداف ، تدوین برنامه ها ، استراتژی ها و سیاست ها هستند.

مدیریت سطح متوسط: دومین و مهمترین سطح در نردبان شرکتی است ، زیرا پیوندی را بین مدیریت سطح بالا و سطح پایین ایجاد می کند. این شامل روسای ادارات و بخش ها و مدیرانی است که مسئول اجرای و کنترل برنامه ها و استراتژی هایی هستند که توسط مدیران ارشد تدوین می شوند.

مدیریت سطح پایین: در غیر این صورت مدیریت سطح عملکردی یا عملیاتی نامیده می شود. این شامل مدیران ردیف اول ، سرپرست ، ناظران است. از آنجا که مدیریت سطح پایین مستقیماً با کارگران تعامل دارد ، نقش مهمی در سازمان ایفا می کند زیرا به کاهش اتلاف وقت و بیکاری کارگران ، بهبود کیفیت و کمیت تولید کمک می کند.

سه سطح مدیریتی سلسله مراتب مدیریت را تشکیل می دهند که نشان دهنده موقعیت و رتبه مدیران و مدیران در نمودار است.

توابع مدیریت

برنامه ریزی: این اولین و مهمترین عملکرد مدیریت است ، یعنی تصمیم گیری از قبل درباره کارهایی که در آینده باید انجام شود. این شامل تدوین سیاست ها ، تعیین اهداف ، برنامه ریزی اقدامات و موارد دیگر است.

سازماندهی: پس از تدوین برنامه ها ، مرحله بعدی سازماندهی فعالیت ها و منابع است ، مانند شناسایی وظایف ، طبقه بندی آنها ، تعیین وظایف به زیردستان و تخصیص منابع.

کارکنان: استخدام پرسنل برای انجام فعالیتهای مختلف سازمان است. اطمینان از انتصاب فرد مناسب در شغل مناسب است.

هدایت: این وظیفه مدیر است که راهنمایی ، نظارت ، هدایت و ایجاد انگیزه برای زیردستان را انجام دهد تا اطمینان حاصل کند که آنها در جهت درست کار می کنند ، تا آنجا که به اهداف سازمان مربوط می شود.

کنترل: عملکرد کنترل مدیریت شامل مراحل مختلفی است که باید برای اطمینان از عملکرد کارکنان مطابق برنامه انجام شود. این شامل ایجاد استانداردهای عملکرد و مقایسه آنها با عملکرد واقعی است. در صورت تغییر ، اقدامات لازم برای اصلاح آن انجام می شود.